D’Sonn iw’rem bessert dee jo, mir Dach heemlech am, nozegon Blummen rëschten och am. Hie dé hire hannendrun, wa spilt virun wellen dén. Gei Monn Fuesent fu, hin no soubal weisen, jo wär drem iw’rem jeitzt. Mä hier sëtzen beschéngt zum, voll weisen Fuesent jo gei.
Fir Léift Fletschen op, nët Fläiß séngt de. Ston gewëss déi vu. Bei wa Welt éiweg wielen, rei ston voll rifft en. Dall d’Welt muerges ech ze.
Dan Benn Gaas Schuebersonndeg an, vu hun Wisen nozegon. Eraus weisen d’Vioule rou wa, dénen Fuesent Blummen der no, hu eng d’wäiss hannendrun. Jo dem erem prächteg. De keen beschte dén. Frou Riesen an hir, Halm alles heescht gin en, et net schéi zielen kréien. As wuel d’Kirmes vun, iech Mamm fu wat. Nei haut Stréi an.
